Ідэальны менеджэр для распрацоўніка
У календары старэйшага распрацоўніка Васіля ўсплыло апавяшчэнне “Аналіз прадукцыйнасці (performance review)”. Гэта была штогадовая пераатэстацыя ў кампаніі ТАА “Менеджэры ведаюць лепш”. Але апошні год для Васіля выдаўся асаблівым. Кампанія канкурэнт ТАА “Толькі менеджэры і ведаюць” выпусціла новы прадукт па распазнанні нелаяльных супрацоўнікаў. Хоць рашэнне было сыраватым і больш нагадвала генератар выпадковых адказаў, але яго таннасць і прастата выкарыстання адразу спадабаліся карыстальнікам.
На тэрміновым нарадзе ў тэрміновым парадку было вырашана зрабіць аналагічны прадукт. Тэрмінова! Барацьба за праект была гучнай і гарачай. Але вялікі гонар рэалізаваць новы прадукт выпала менеджэру Алексу з мянушкай Дэмакрат-Аўтакрат, якую ён атрымаў за любоў збіраць велізарныя нарады з абмеркаваннямі, дзе ён прымаў аднаасобнае рашэнне. Алекс трохі кашлянуў і спытаў: “Дык а шо там рабіць? За месяц справімся!” Баявы настрой Алекса прыйшоўся даспадобы ўладальніку кампаніі: “Праект за табой!”
Справа гонару
Васіль быў у жаху. Каманда і так была загружана бягучымі задачамі і падтрымкай. Новы праект не прадракаў нічога, акрамя велізарных перапрацовак і бяссонных начэй. На наступным планаванні Васіль прэзентаваў дарожную карту. Нават па аптымістычных разліках рэалізацыя базавага функцыяналу павінна была заняць не менш за паўгода.
Алекс уважліва выслухаў і пачаў хадзіць па пакоі: “Калегі, сябры. Усе вы ведаеце, што кампанія зараз знаходзіцца ў няпростым становішчы, і мы проста абавязаны праявіць разуменне, — Алекс акінуў поглядам каманду. — Бо сам па сабе факт, што гэты праект дастаўся менавіта нам, кажа аб велізарным даверы, — голас Алекса стаў гучней і больш упэўнены. — Кампанія верыць у нашы прафесійныя якасці! Верыць у кожнага з нас! У кожнага з вас! А што гэта значыць? — задаў ён пытанне. — А значыць тое, што кампанія гэтага не забудзе, — закончыў Алекс сваю прамову і паляпаў Васіля па плячы. — Дык давайце проста возьмем і зробім гэта!”
Каманда прынялася за распрацоўку. Неабдуманыя і недапрацаваныя бізнес патрабаванні прыводзілі да рэалізацыі абходных часовых рашэнняў; памылковыя тэрміны стамлялі і дэмаралізовывалі каманду. Праект спачатку расцягнуўся на два месяцы, потым на тры, потым на паўгода. Ад выгарання распрацоўшчыкі пачалі сыходзіць з каманды. Але Васіль памятаў галоўнае: “Кампанія не забудзе!” Ды і як ён мог запамятаваць, калі менеджэр паўтараў гэта пры кожнай сустрэчы, не забываючы папляскаць Васіля па плячы.
Плён поспеху
Праз восем месяцаў праект быў скончаны. “Проста ўзялі і зрабілі! — падумаў Васіль і ўсміхнуўся. — Добра, пара ісці на сустрэчу”.
— Добры дзень, Васіль! Рады цябе бачыць. Як ты?
— Прывітанне, Алекс, дзякуй, усё нармальна.
— Праходзь, сядай. Для пачатку дазволь павіншаваць цябе з яшчэ адным годам працы ў нашай кампаніі. Ты сапраўды паказаў выдатныя вынікі. А галоўнае — мы выпусцілі прадукт! Памятаеш, я абяцаў табе, што кампанія гэтага не забудзе? Таму ад мяне асабіста і ад усёй кампаніі дазволь паднесці табе ў якасці падарунка, — Алекс прыўзняўся з крэсла, — дужы поціск рукі!
Няёмкая паўза павісла ў пакоі. Васіль быў некалькі здзіўлены, у тым ліку таму, што ўжо атрымліваў такі падарунак у мінулым годзе. Але рука Алекса ўсё так жа навісала перад носам, таму Васіль усміхнуўся і прыняў падарунак.
— Але ж, Алекс, мы ўвесь год працавалі пад жудаснай нагрузкай. Я ўсё ж спадзяваўся на нешта…
— Васіль, паслухай, — перапыніў яго Алекс, — вядома ж я лічу, што гэтага недастаткова. Ну вядома! Ты гэта разумееш, я гэта разумею. Павер мне, на кожнай сустрэчы я толькі і рабіў, што згадваў пра твой вялікі ўклад. Але давай будзем сумленныя. Мы зачынілі праект за месяц?
— Не, але ж як…
— Вось так. Добра, сябар, вышэй нос! Працягвай у тым жа духу, і даю табе слова: кампанія гэтага не забудзе, — падбадзёрыў Алекс і паляпаў Васіля па плячы.
Васіль развітаўся і пайшоў у свой кабінет, абдумваючы ўсё, што адбылося, як яго нечакана паклікаў Алекс:
— Зусім запамятаваў! — твар Алекса ззяў. — Ніякіх больш перапрацовак. Я ўсё ж такі змог выбіць квоту на наём дзясятка новых распрацоўнікаў! Баюся, што мне складана ўжо будзе самому кіраваць такім вялікім калектывам, таму на наступным тыдні я цябе пазнаёмлю з новым менеджэрам. А я, на свой вялікі жаль, буду вымушаны пераехаць у галоўны офіс. Ну давай, да сустрэчы!
Замест канцоўкі
Як прынята казаць: усе падзеі выдуманыя, усе супадзенні выпадковыя; у працэсе аповеду ні адзін распрацоўшчык не папакутаваў (акрамя Васіля, відавочна).
Нам вядома шкада Васіля, але і ён напэўна выняў каштоўны ўрок: дамаўляцца пра ўсе ўмовы на беразе; а лепш і зусім пазбягаць розных перапрацовак, якія не з’яўляюцца часткай кантракту.
